Gorączka jest podwyższoną temperaturą ciała. Dochodzi w niej na skutek odpowiedzi organizmu na stan choroby. Jej podstawowym zadaniem jest pomóc układowi odpornościowemu zwalczać wirusy, bakterie i grzyby, które przedostały się do organizmu. Wystąpienie gorączki może być również niezwiązane bezpośrednio z przeciwdziałaniem infekcji i wynikać z innych zdarzeń 😸 Najlepszym sposobem, aby uzyskać dokładną temperaturę kota, jest użycie termometru dousznego lub doodbytniczego. Ale jeśli nie masz ani jednego kota, który nie będzie tego tolerował, możesz ocenić, czy twój kot ma gorączkę przez wiele oznak, w tym suchy nos, gorące uszy, szybki oddech i dreszcze. Temperatury cieląt poza normalnym zakresem wymagają natychmiastowego działania. W artykule „Temperatura ciała krowy” można przeczytać o tym, na jakie choroby zwykle wskazuje gorączka u dorosłych krów. Cielęta mają swoje najczęstsze dolegliwości. Utrata apetytu i odczyty do 41 stopni są związane z gorączką paratyfusową. Okres wylęgania tych chorób zwykle wynosi od 3 do 21 dni, średnio 7 dni po zakażeniu. W tym czasie nagle pojawia się wysoka gorączka (od 39 do 41 stopni C), występują dreszcze, bóle głowy i mięśni, ogólne osłabienie. W przypadku zakażenia wirusem Marburg okres wylęgania wynosi 3-9 dni. Wychłodzenie organizmu. Lek. Jacek Miśkiewicz Internista , Warszawa. 77 poziom zaufania. Borelioza, jeśli nie było typowej zmiany skórnej, jest b. mało prawdopodobna. Raczej, jeśli w ogóle, mogła to być inna choroba odkleszczowa. Oczywiście zawsze może Pani zasięgnąć opinii innego lekarza. Pozdrawiam. wizytylekarskie.org. Wizyta u lekarza jest konieczna w następujących przypadkach, gdy: występuje gorączka u noworodka lub niemowlęcia do 3. miesiąca życia; temperatura przekracza 38 stopni u niemowlęcia w wieku od 3. do 6. miesięcy; gorączka i objawy infekcji u dziecka powyżej 6. miesiąca życia utrzymują się powyżej 3 – 5 dni; . Panleukopenia kotów jest poważną chorobą, której przyczyną jest wysoce zaraźliwy, odporny na czynniki zewnętrzne parwowirus (FPV), który poza organizmem zwierzęcia może przetrwać nawet rok (!). Na zarażenie najbardziej narażone są młode, nieszczepione, wychodzące albo bezdomne koty, których układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. Trzeba mieć jednak świadomość, że na panleukopenię może zachorować każdy mruczek – także nasz ukochany, domowy pupil. Sporadyczne przypadki zachorowań odnotowano także w ogrodach zoologicznych (leopard, tygrys, ryś). Predyspozycje genetyczne ras kotów Do zakażenia parwowirusem może dojść w sposób doustny lub donosowy, na przykład przez bezpośredni kontakt z wydzielinami zakażonego kota (śliną, kałem, moczem, wymiocinami), a także zainfekowanymi przedmiotami (miskami, kuwetą, legowiskiem), a nawet człowiekiem (który jest odporny na wirusa FPV). Panleukopenia. Choroba, która atakuje przede wszystkim młode koty Jeśli do zakażenia dojdzie jeszcze w okresie płodowym, istnieje prawdopodobieństwo, że kotek urodzi się z nieuleczalną hipoplazją móżdżku, objawiającą się charakterystycznym brakiem koordynacji ruchowej. Ale powikłania po infekcji parwowirusem potrafią być o wiele poważniejsze. Panleukopenia atakuje głównie kociaki pomiędzy szóstym tygodniem a czwartym miesiącem życia. Najmniej podatne na chorobę są dorosłe osobniki powyżej drugiego roku życia, które infekcję mogą przebyć bardzo łagodnie, a nawet bezobjawowo. Wirus mnoży się w komórkach nabłonkowych jelita cienkiego, w tkance limfatycznej oraz w szpiku kostnym. Objawy panleukopenii są nieswoiste, ale istnieje zespół kilku charakterystycznych znaków, które powinny szczególnie zaniepokoić opiekuna i skłonić go do wizyty u weterynarza – zwłaszcza, jeśli zwierzę nie było wcześniej szczepione albo w domu pojawił się nowy kot. Są to: biegunka o bardzo nieprzyjemnym zapachu, czasami ze śladami krwi; wymioty; gorączka (dochodzi nawet do 41 stopni C., po czym spada); apatia i niechęć do ruchu; brak apetytu; przygarbiona pozycja ciała – zwierzę leży na mostku z podkurczonymi łapami; matowa sierść. Wstępną diagnozę potwierdzi znacznie obniżony poziom leukocytów we krwi. Mam 3 miesięcznego kociaka tydzień temu znalezionego na dworze. Kotek został zbadany przez lekarza i odrobaczony. Ma duży apetyt i w czasie aktywności ruchliwy, został oceniony na zdrowego i tak wygląda. W tym tygodniu poszedł na szczepienie i okazało się, że ma podwyższona temperature ciała około 41 stopni c. Czy małe kotki mogą mieć wyższa temperaturę niż dorosłe i przeciętnie podawane w literaturze ( do 39 stopni)? Tak, ale nie aż tak bardzo, normalna temperatura mierzona rektalnie u kota wynosi 39,0 do 39,4 równoznacznie u małego może być o 0,5 stopnia wyższa, ale nie więcej, czyli norma max dla niego może być 39,9 41 to stan wskazujący na infekcję stan zapalny lub inne rzeczy, chyba że kot wzięty był bezpośrednio z kaloryfera (niektóre się intensywnie wygrzewają i to może podnosić temp). Gorączka to podwyższona temperatura ciała ponad fizjologiczną normę. Dochodzi do tego na skutek przestawienia pożądanej temperatury ciała w podwzgórzu mózgu, które jest swoistym termostatem organizmu. Gorączka jest najczęściej odpowiedzią na stan chorobowy. Jej pierwotną funkcją jest ułatwienie zwalczania infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych. Może być ona również skutkiem innych zdarzeń, niezwiązanych bezpośrednio z przeciwdziałaniem infekcji. spis treści 1. Mechanizm podnoszenia temperatury ciała 2. Gorączka jako mechanizm obronny organizmu i jej zwalczanie 3. Przyczyny pojawiania się gorączki 4. Gorączka o nieznanej przyczynie 5. Hipertermia rozwiń Fizjologiczna temperatura ciała waha się w granicach 37 stopni, a jej dokładna wartość zależy od miejsca pomiaru. Najczęściej w domowych warunkach mierzona jest pod pachą, gdzie wynosić powinna 36,6 stopnia. Pomiar w jamie ustnej, popularny w kulturze anglosaskiej, powinien w stanie fizjologicznym dać wartość 36,9 stopnia. Natomiast pomiar w odbytnicy, stosowany u niemowląt oraz wtedy, gdy zależy nam na dokładności, powinien dać wartość 37,1 stopnia. Ostatnio w szpitalach praktykuje się pomiar w uchu pacjenta, który jest szybszy i równie dokładny co pomiar w odbytnicy - powinien on dać tę samą temperaturę, tj. 37,1 stopnia. Wszystkie te wartości należy traktować dość orientacyjnie. Wartość temperatury zmienia się bowiem w cyklu dobowym, u kobiet również w miesięcznym cyklu płciowym. Przyjmuje większe wartości przy podejmowaniu intensywnego wysiłku fizycznego, a niższe w czasie spoczynku. Zobacz film: "Drgawki gorączkowe - kiedy i jak je leczyć?" Przyczyny gorączki w skrócie Gorączka to najczęściej jeden z objawów: infekcji wirusowej bakteryjnych infekcji górnych dróg oddechowych bakteryjnych infekcji dróg moczowych Rzadsze przyczyny gorączki to choroby autoimmunologiczne i nowotworowe. Niektóre rodzaje leków mogą zwiększyć prawodpodobieństwo wystąpienia gorączki. Ze względu na wysokość temperatury, wyróżnia się stan podgorączkowy – poniżej 38 stopni Celsjusza, gorączkę nieznaczną – od 38 do 38,5 stopni Celsjusza, gorączkę umiarkowaną – od 38,5 do 39,5 stopni Celsjusza, gorączkę znaczną – od 39,5 do 40,5 stopni Celsjusza, gorączkę wysoką – od 40,5 do 41 stopni Celsjusza, oraz gorączkę nadmierną – powyżej 41 stopni Celsjusza. W powszechnym mniemaniu, gorączka stanowi jeden z nieodłącznych elementów choroby i jako taki powinna być bezwzględnie zwalczana. Nie jest to do końca prawda. Gorączka jest bowiem jednym z elementów obrony organizmu przed infekcją i tak naprawdę może być pożytecznym narzędziem w jej zwalczaniu. 1. Mechanizm podnoszenia temperatury ciała Temperatura ciała kontrolowana jest przez tzw. punkt nastawczy w jądrze przedwzrokowym podwzgórza, w mózgu. Znajduje się tam biologiczny termostat. Jeśli temperatura jest za niska w stosunku do przyjętego celu, podwzgórze wysyła sygnały, po których następuje zwiększanie temperatury w procesie zwanym termogenezą. Uczestniczą w niej mięśnie, w których następują z pozoru chaotyczne skurcze – w rzeczywistości jest to przemyślane przez naturę, jednoczesne działanie antagonistycznych mięśni, które powoduje powstawanie ciepła. Obserwujemy wtedy charakterystyczne drżenie, które znamy z chłodnych dni lub momentu nadchodzenia gorączki w przebiegu infekcji. Jednocześnie zachodzi tzw. termogeneza bezdrżeniowa w tkance tłuszczowej, w wyniku której energia jest zamieniana w ciepło. Jeśli temperatura jest za wysoka w stosunku do określonego przez podwzgórze celu, następuje jej wytracanie przez rozszerzanie naczyń krwionośnych i zwiększone wydzielanie potu. Drobnoustroje chorobotwórcze odpowiedzialne za infekcje wydzielają związki zwane pirogenami. Są to substancje, które wymuszają na podwzgórzu podniesienie temperatury ciała. Oczywiście nie jest tak, że bakterie czy grzyby celowo nakłaniają podwzgórze do podniesienia temperatury na swoją zgubę. Pirogenami zwykle są substancje toksyczne dla organizmu, które ten ostatni odczytuje jako sygnał do podwyższenia temperatury. Co ciekawe, większość pirogenów egzogenicznych, a więc pochodzących spoza organizmu, posiada zbyt duże cząsteczki, aby przeniknąć barierę krew-mózg, a więc bezpośrednio stymulować podwzgórze do zwiększenia temperatury. Zamiast tego, organizm wytwarza swoje pirogeny, tzw. pirogeny endogenne, w odpowiedzi na obecność toksyn. Owe pirogeny endogenne wnikają z krwiobiegu do podwzgórza, powodując bezpośrednio przestawienie temperatury na wyższy poziom. Głównie są to interleukiny, substancje wydzielane przez limfocyty i makrofagi, które równocześnie stymulują szybszą produkcję limfocytów – a więc komórek odpornościowych, przyczyniając się w ten sposób dwutorowo do zwalczania źródła infekcji. Organizm za pirogeny zewnętrzne może poczytywać nie tylko produkty przemiany materii bakterii czy grzybów, ale również pewne leki czy toksyny. W efekcie, w wyniku zatrucia również może dochodzić do podwyższenia temperatury, co nie musi mieć korzystnego wpływu na jego przebieg. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Czy robić badanie krwi i moczu w czasie gorączki? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski O czym świadczy podwyższona temperatura ciała oraz wyniki CRP i OB? - odpowiada lek. Katarzyna Szymczak Jak długo może utrzymywać się gorączka u dziecka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Gorączka jako mechanizm obronny organizmu i jej zwalczanie Zwiększenie temperatury ciała o jeden stopień powoduje znaczne przyspieszenie metabolizmu, zwiększenie tętna o ok. 10 uderzeń na minutę, zwiększone zapotrzebowanie tkanek na tlen oraz znacznie zwiększone parowanie, nawet o pół litra wody na dobę. Oznacza to, że chory z temperaturą 40 stopni Celsjusza oddaje do otoczenia dodatkowe dwa litry wody w ciągu doby. Dlatego niezwykle ważne jest odpowiednie nawadnianie organizmu, tak by nie doprowadzić do odwodnienia. Przyspieszony metabolizm oznacza też większe zapotrzebowanie na energię, białko, witaminy, etc. Dlaczego więc chory organizm, który jest osłabiony działaniem drobnoustrojów, naraża się na dodatkowy wysiłek i zwiększoną konsumpcję cennych zasobów odżywczych? Otóż szybszy metabolizm oznacza również szybszą produkcję limfocytów, czyli jednego z rodzajów komórek odpornościowych. Jeśli organizm styka się z danym drobnoustrojem po raz pierwszy, to potrzebuje czasu na wytworzenie odpowiednich dla niego przeciwciał. Czas ten ulega znacznemu skróceniu przy podwyższonej temperaturze ciała i szybszym metabolizmie. Zwiększona temperatura ciała utrudnia również drobnoustrojom dostęp do niektórych substancji, które są im niezbędne do odżywiania. Powoduje to ich wolniejsze namnażanie, przy jednoczesnej szybszej produkcji i lepszej proliferacji przeciwciał. W efekcie układ odpornościowy może zdobyć w krótszym czasie przewagę nad chorobą. W skrajnych sytuacjach może być to różnica jak między życiem a śmiercią. Istnieje teoria, według której lekarze nie powinni obniżać temperatury ciała w sposób sztuczny, jeśli nie stanowi ona sama w sobie zagrożenia dla organizmu. Zwolennicy tej teorii tłumaczą, że obniżanie temperatury stanowi ingerencję w naturalne procesy obronne i wydłuża czas choroby, narażając chorego na większe ryzyko powikłań i rozwoju cięższej postaci choroby. Przeciwnicy tej teorii tłumaczą natomiast, że dziś potrafimy zwalczać większość drobnoustrojów w sposób farmakologiczny (antybiotyki, leki przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, etc.) i w związku z tym gorączka jest w pewnym sensie przeżytkiem, niepotrzebnie nadwątlającym siły organizmu. Należy ją zbijać, tak aby nie tylko zaoszczędzić więcej sił choremu, ale także podnieść jego ogólne samopoczucie, które ma również duży wpływ na przebieg choroby. Istnieje konsensus co do szczególnych przypadków, kiedy gorączka powinna być zwalczana. Gorączka powyżej 41,5 stopnia stanowi poważne zagrożenie dla mózgu, w takiej temperaturze może dojść do denaturacji białek i w konsekwencji nieodwracalnych zmian, a nawet śmierci. Jeśli gorączka przekracza tę wartość, należy ją bezwzględnie zbijać. Na takie epizody szczególnie narażone są dzieci, które nie mają dobrze rozwiniętego układu termoregulacji, dlatego gorączka u dzieci powinna być przedmiotem szczególnej troski ich rodziców. Należy stale monitorować temperaturę ciała dziecka i nie dopuszczać do jej zwiększania się powyżej 40 stopni. Należy pamiętać, że mały pacjent, a szczególnie dotknięty gorączką, sam często nie poinformuje opiekuna o swym pogorszeniu samopoczucia. W pewnych przypadkach próg bezwzględnego zbijania wysokiej temperatury jest nieco niższy. U osób ze słabym układem sercowo-naczyniowym podwyższona temperatura może doprowadzić do poważnych komplikacji na skutek wymuszania podwyższonego tętna przez dłuższy okres. Podobnie nie dopuszcza się do podwyższonej temperatury u kobiet w ciąży, jako że rozwijający się płód jest na nią szczególnie wrażliwy. Każdorazowo leczenie gorączki sprowadza się do wyeliminowania jej przyczyny. Samo „zbijanie” gorączki, jeśli zostanie uznane za celowe, jest dokonywane farmakologicznie, przez podanie leków takich jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, paracetamol czy pyralgina. Leki te obniżają nastawioną temperaturę w podwzgórzu, zakłócając działanie pirogenów. W efekcie dochodzi w dosyć szybkim czasie do zaprzestania termogenezy, pacjent poci się, oddając ciepło do otoczenia. Alternatywnie, przy niskiej gorączce, stosować można leki naturalne napotne, jak napar z kwiatu lipy, malin czy kory wierzbowej. Nie posiadają one działań niepożądanych charakterystycznych dla farmaceutyków, ale mogą też nie mieć takiej skuteczności w likwidowaniu gorączki. 3. Przyczyny pojawiania się gorączki Najczęstszą przyczyną pojawiania się gorączki są infekcje wirusowe. Typowe objawy towarzyszące to katar, kaszel, ból gardła, bóle mięśniowe oraz uczucie rozbicia. Przy niektórych rodzajach infekcji może również występować biegunka, wymioty i silny ból brzucha. W większości przypadków infekcje te trwają kilka dni i organizm zdrowego człowieka sam sobie z nimi radzi, używając do tego celu podwyższonej temperatury ciała. Leczenie polega na przyjmowaniu leków łagodzących objawy, tj. przeciwbólowych, przeciwkaszlowych i innych, według zaleceń lekarza. W przypadku wystąpienia wysokiej gorączki lub biegunki czy wymiotów, ważne jest regularne uzupełnianie płynów oraz elektrolitów. Można kupić w aptece specjalne preparaty glukozowo-elektrolitowe, można też użyć napojów izotonicznych dla sportowców. Spośród popularnych infekcji wirusowych, najgroźniejsza jest grypa, której powikłania są istotną przyczyną śmierci wśród osób starszych i innych z obniżoną odpornością, np. w przebiegu AIDS. W przypadku stwierdzenia grypy u osoby znajdującej się w grupie ryzyka, zaleca się zastosowanie leków antywirusowych, najlepiej jak najwcześniej w toku infekcji. Drugą grupą chorób prowadzących często do powstawania gorączki są infekcje bakteryjne. Mogą one dotykać praktycznie każdego narządu w organizmie. Gorączce towarzyszyć będą objawy charakterystyczne dla infekcji danego organu oraz szczepu bakterii. Bakterie najczęściej atakują drogi oddechowe. W przypadku infekcji górnych dróg oddechowych (gardło, nos, krtań, zatoki), objawy dodatkowe to katar, kaszel oraz ból głowy. Objawy te mogą być łatwo pomylone z infekcją wirusową, dlatego nigdy nie należy zażywać antybiotyków na własną rękę, bez diagnozy lekarskiej, która ewentualnie potwierdzi bakteryjne źródło infekcji. W przypadku infekcji dolnych dróg oddechowych – oskrzeli i płuc – pojawia się dodatkowo trudność z oddychaniem, głęboki kaszel, gęsta wydzielina oraz nieraz ból w klatce piersiowej. Gorączka zwykle osiąga wyższe wartości niż przy innych, grypopodobnych infekcjach. Konieczna jest szybka pomoc medyczna i podjęcie terapii antybiotykowej. Bakterie często „porażają” też układ pokarmowy, zwykle na drodze zatruć pokarmem z zawartością toksyn bakteryjnych. Objawy to biegunka czy wymioty w połączeniu z gorączką. Może też dojść do zakażenia samymi bakteriami, co powoduje podobne objawy i nieraz może pojawiać się dodatkowo krew w kale. Objawy te, podobnie jak w przypadku infekcji dróg oddechowych, mogą zostać pomylone z infekcją wirusową. Jeśli biegunka czy wymioty utrzymują się dłużej niż dwa dni i towarzyszy im gorączka, należy poszukać pomocy lekarskiej. Infekcje bakteryjne dotykają często również dróg moczowych oraz układu rozrodczego. Objawami są pieczenie i ból podczas oddawania moczu, krwisty mocz w przypadku zapalenia dróg moczowych. Infekcje układu rozrodczego będą powodować ból w podbrzuszu u kobiet, krwawienia i brzydko pachnące upławy wydostające się z dróg rodnych, nieraz też ból podczas stosunku. W przypadku wystąpienia któregoś z tych objawów, a w szczególności w połączeniu z gorączką, należy możliwie szybko zasięgnąć pomocy lekarskiej. Nieleczone zapalenie dróg rodnych u kobiet potrafi przejść w formę przewlekłą, trudną do pełnego wyleczenia, która może powodować niepłodność i inne komplikacje. Rzadziej infekcje dotykają centralnego układu nerwowego, układu krążenia czy skóry. Zdecydowana większość infekcji bakteryjnych może być z powodzeniem leczona antybiotykami, dlatego niezwykle ważna jest szybka wizyta u lekarza, poprawna diagnoza i rozpoczęcie odpowiedniej terapii. Przyczyną gorączki mogą być również choroby autoimmunologiczne (np. toczeń), w których organizm wykorzystuje układ odpornościowy do zwalczania własnych tkanek. W przebiegu tych chorób może dochodzić do powstawania miejscowych czy nawet ogólnych stanów zapalnych, które będą powodowały podwyższenie temperatury ciała. Często gorączka jest jednym z pierwszych objawów obserwowanych przez osobę dotkniętą nowotworem. Niektóre nowotwory wytwarzają pirogeny podnoszące nastawioną temperaturę w podwzgórzu. Inne mogą ulegać nadkażeniom bakteryjnym, dającym objawy ogólnoustrojowe stanu zapalnego. Sam szybki wzrost guza nowotworowego może powodować powstawanie gorączki, jako że część komórek nowotworowych obumiera, czy to na skutek niedostatecznego ukrwienia guza, czy też działania systemu odpornościowego. Guzy w obrębie podwzgórza mogą zakłócać jego prawidłowe funkcjonowanie, przyczyniając się do ustalania podwyższonej bądź obniżonej temperatury ciała. Wreszcie osoby cierpiące na chorobę nowotworową, w szczególności poddane chemioterapii, posiadają znacznie obniżoną odporność, w takich warunkach nawet stosunkowo łagodne drobnoustroje, z którymi na co dzień żyjemy w równowadze, mogą powodować infekcje i gorączkę. Gorączka może być spowodowana przyjmowaniem pewnych leków. Pojawia się ona wtedy dość nagle po rozpoczęciu przyjmowania leku. Z niejasnych przyczyn pewne leki u niektórych osób działają jak zewnętrzne pirogeny, przyczyniając się do podwyższonej temperatury ciała. Inne mogą powodować alergie. Do wystąpienia gorączki szczególnie predysponują takie leki jak niektóre antybiotyki, leki immunosupresyjne, sterydy, barbiturany, leki przeciwhistaminowe czy leki stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego. Przerwanie terapii każdorazowo powinno powodować jej ustąpienie. W każdej sytuacji, gdy gorączka trwa dłużej niż trzy dni lub gdy narasta i gwałtownie pogarszają się objawy towarzyszące, należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy lekarskiej. Jeśli po rozpoczęciu leczenia gorączka nie ustąpi w ciągu tygodnia lub gdy ogólny stan zdrowia pogorszy się, należy udać się na wizytę kontrolną bez zbędnej zwłoki. 4. Gorączka o nieznanej przyczynie O gorączce o nieznanej przyczynie (FUO, ang. fever of unknown origin) mówi się wtedy, gdy utrzymuje się ona przez dłuższy czas (dłużej niż trzy tygodnie), a nie udało się zdiagnozować jej pierwotnej przyczyny. Zwykle odpowiedzialne są niezdiagnozowane infekcje bakteryjne i wirusowe, nowotwory, choroby autoimmunologiczne czy zakrzepica żył głębokich. U części chorych nie udaje się ustalić przyczyny FUO, nawet pomimo przeprowadzenia bardzo szczegółowej diagnostyki i wykluczenia wpływu substancji zewnętrznych. W diagnozie przyczyny gorączki, jeśli nie jest ona oczywista, bardzo ważny jest jej dobowy przebieg. Chory powinien jeszcze przed wizytą lekarską w miarę często mierzyć temperaturę, tak by być w stanie możliwie dokładnie poinformować lekarza o jej przebiegu w ciągu doby. Różne schematy podwyższania i obniżania temperatury w ciągu doby są bowiem charakterystyczne dla pewnych chorób i mogą znacznie ułatwić i przyspieszyć postawienie prawidłowej diagnozy. Bardzo ważne jest również udzielenie lekarzowi bardzo szczegółowych informacji na tematy, o które pyta. Często brak możliwości postawienia właściwej diagnozy wiążę się z brakiem odpowiedniej komunikacji na linii lekarz-pacjent. 5. Hipertermia Hipertermia jest stanem, w którym występuje podwyższona temperatura ciała, ale układ termoregulacji nie jest przestawiony na jej wyższą wartość. Innymi słowy, układ sterujący stara się obniżyć temperaturę, ale na skutek upośledzenia wydalania ciepła lub jego nadmiernego wytwarzania temperatura utrzymuje się w organizmie na podwyższonym poziomie. Najczęstszą przyczyną jest wystawienie organizmu na skrajnie niekorzystne warunki, w postaci wysokiej temperatury i dużej wilgotności. Podejmowanie wysiłku fizycznego w takich warunkach, szczególnie przy bezpośrednim działaniu słońca, powoduje przegrzanie. Organizm nie jest w stanie oddać do otoczenia wystarczającej ilości ciepła. Dochodzi wtedy do udaru cieplnego. U starszych osób, u których układ oddawania ciepła jest mniej sprawny oraz występuje upośledzenie pragnienia, do udaru dojść może nawet przy braku podejmowania wysiłku fizycznego. Jest to tzw. klasyczna forma udaru cieplnego, do którego oprócz podeszłego wieku może przyczyniać się znaczna otyłość i odwodnienie. Hipertermia wystąpić może również w przebiegu samego odwodnienia, gdzie na skutek mniejszego ukrwienia następuje zwężenie naczyń podskórnych, co powoduje zmniejszenie wydzielania potu i zaburzenie procesu oddawania ciepła do otoczenia. W przypadku wystąpienia hipertermii czy udaru cieplnego, nie należy stosować klasycznych leków przeciwgorączkowych, gdyż nie przyniosą one pożądanego skutku. Leki te jedynie przestawiają temperaturę w termostacie podwzgórza, z czym dotknięta hipertermią osoba akurat nie ma problemu. Leki te nie ułatwiają natomiast samego oddawania ciepła z organizmu. Zamiast tego, należy danego pacjenta przenieść w chłodne miejsce, rozebrać, podawać chłodne płyny do picia, okładać zimnymi, mokrymi ręcznikami czy nawet wspomóc się wiatrakiem. Jeśli hipertermii towarzyszy utrata przytomności, należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe, jest to bowiem stan zagrażający życiu. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Wiele razy zwierzęta mają choroby lub objawy, które niepokoją ich właścicieli, na przykład gorączka u psów, jeden z najczęstszych objawów i często nieprzyjemny, ponieważ nie znajdują szybkiego rozwiązania, ale nie martw się, tutaj znajdziesz wszystkie niezbędne informacje. Wskaźnik1 Dowiedz się o gorączce u psów2 Jaka temperatura jest uważana za gorączkę u psów?3 Przyczyny gorączki u psów4 Objawy gorączki u psów5 Jak prawidłowo zmierzyć temperaturę psa?6 Kiedy temperatura psa jest niska, czy jest to objaw gorączki?7 Leczenie gorączki u psów8 Jak obniżyć gorączkę u psa?9 Środki do domu 10 Zapobieganie gorączce u psów Dowiedz się o gorączce u psów Jest to jeden z najczęściej dotykających psy schorzeń, który podobnie jak u ludzi objawia się wzrostem normalnej temperatury psów, która wynosi od trzydziestu ośmiu do trzydziestu pięciu stopni Celsjusza, a może się to zdarzyć przez różne powody, takie jak; infekcja. W kilku przypadkach nie można tego dostrzec gołym okiem, zwłaszcza jeśli zwierzę zwykle nie ma fizycznego kontaktu z właścicielem, a także gdy osoba ta spędza dużo czasu poza domem; Ale są przypadki, w których nastawienie psa może się różnić, co sprawia, że ​​osoba zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak z jego zwierzakiem. W przypadkach, gdy podejrzewasz, że Twój zwierzak ma wysoką temperaturę, możesz zmierzyć ją za pomocą termometru cyfrowego, który będzie odzwierciedlał stopnie, jakie musi mieć, aby określić, czy ma gorączkę. Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli zauważysz, że ma wysoką temperaturę, która utrzymuje się przez kilka dni, nie wahaj się skonsultować z weterynarzem, aby mógł przeprowadzić odpowiednie badania i co powoduje te temperatury u twojego psa rozwiązać go za pomocą odpowiednich środków tak szybko, jak to możliwe, tak szybko, jak to możliwe, aby nie pogorszył się ani nie postępował. Jaka temperatura jest uważana za gorączkę u psów? Jest to forma przejawu innych czynników sprawczych, dlatego należy zdawać sobie sprawę z wysokich temperatur, jakie może ona wykazywać, a także z tego, co może się utrzymywać lub nie, objaw ten jest uważany za dobry mechanizm obronny, który organizm prezentuje zarówno ludzi, a także psów i innych zwierząt. To dobrze, ponieważ w ten sposób układ odpornościowy stara się definitywnie wyeliminować czynnik chorobotwórczy, który na niego wpływa, dlatego jest bardzo korzystny jako reakcja manifestująca się, aby mógł działać szybciej. Pies, który jest już w wieku dorosłym, może mieć temperaturę około 38 lub 39 stopni, ale może się to różnić w zależności od wielu różnych aspektów, takich jak miejsce, w którym się znajduje lub czynność, którą wykonuje, nawet jeśli raz Uważa się, że pies ma gorączkę, gdy temperatura przekracza trzydzieści dziewięć stopni Celsjusza. Jest uważany za stan nagły, gdy osiąga 41 stopni, kiedy to należy go zabrać do weterynarza w celu oceny i ustalenia, co jej dolega. Ważne jest, aby pamiętać, że istnieją szczenięta, a także psy w ciąży i starsze psy, które mogą mieć duże wahania temperatury ciała ze względu na ich stan. Mimo to uważaj, jeśli nie jest w stanie regulować swojej temperatury. Zwykle jest to jedno z największych pytań, które pojawiają się, gdy pies ma wysokie temperatury, chcesz wiedzieć, jaki jest powód, którego należy unikać w przyszłości, co go spowodowało, ale często są to rzeczy, których nie można uniknąć, ale powstają po to, aby różne przyczyny, okoliczności, a nawet miejsce, w którym pies był wcześniej. Przyczyny działania tego środka mogą być różne, chociaż nie zawsze są takie same i mogą się różnić w zależności od psa, dlatego najlepiej udać się do specjalisty, który dokona odpowiednich ocen, postawi prawidłową i bezpieczną diagnozę. pozwalają również na przyjmowanie leków w sposób wskazany dla tego schorzenia. Niektóre z przyczyn gorączki u psów są następujące: Nasłonecznienie: gdy są one wystawione przez długi czas na działanie promieni słonecznych, może pojawić się gorączka, na przykład, gdy są zabierane na plażę i nie są umieszczane w cieniu. Zatrucie: jeśli zostały one wystawione na działanie substancji toksycznych, mogła powstać gorączka, która odzwierciedla obecność czynników w ich ciele, powodujących często nieodwracalne szkody. Reakcje poszczepienne: Jeśli niedawno zaszczepiłeś swojego zwierzaka i ma gorączkę, nie powinieneś martwić się reakcją organizmu na otrzymanie tej obcej substancji. Pasożyty: kiedy ma pasożyta, zdarzają się chwile, kiedy objawia się w ten sposób, czy to wewnętrzne, czy zewnętrzne, jak ma to miejsce w przypadku Kleszcze u psów. Objawy gorączki u psów Jak już wspomniano, zdarzają się sytuacje, w których osobie bardzo trudno jest zauważyć, że zwierzę ma gorączkę, ponieważ zwykle nie zbliża się do niego lub przebywa w odległych częściach domu, jednak zawsze istnieją czynniki, które mogą wskazują, że Twój pies ma wysoką temperaturę, na przykład następujące objawy: Kiedy dotkniesz ich nosa, jest gorący, zawsze pamiętaj, że nos tych zwierząt jest zimny, jakby był mokry, więc jeśli dzieje się odwrotnie, gdy go dotykasz, zmierz jego temperaturę, aby sprawdzić, czy jest stabilna, czy bardzo wysoka. Jest apatyczny, większość psów wykazuje sympatię i radość w obecności swoich właścicieli, więc jeśli jest obojętny, nie macha ogonem ani nie wystawia języka, może to być znak, że coś jest nie tak z jego temperaturą. Twój pies drży, zwykle dzieje się to tak samo jak u ludzi, jest mu zimno nawet przy wysokiej temperaturze, jeśli tak się stanie, nie wahaj się użyć termometru, aby sprawdzić i natychmiast zareagować. Ciągle śpi, może być bardzo reprezentatywną próbką, zwłaszcza jeśli zwykle jest bardzo aktywna i zabawna. Stał się agresywny, być może temperatura, którą ma, sprawia, że ​​zachowuje się w ten sposób, źle się czuje i nie chce, żeby mu przeszkadzano, a wręcz przeciwnie, zwracają na niego uwagę, więc nie wahaj się go sprawdzić, jeśli zachowuje się tak dziwnie. Często wymiotuje, jeśli tak się stanie, należy zabrać go do lekarza, ponieważ może to być odzwierciedlenie czegoś poważniejszego. Inne objawy to: biegunka, katar, suchość nosa, smutek i anoreksja; Jeśli którykolwiek z powyższych elementów utrzymuje się przez wiele dni, udaj się do lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia stosownej oceny. Jak prawidłowo zmierzyć temperaturę psa? Świetne pytanie, może być w tym zamieszanie, ponieważ nie wiemy, czy traktować go tak samo jak osobę, czy zachowywać się w niej inaczej, jednak nie martw się, poniżej będziesz mógł zobaczyć różne kroki, które należy wykonać się, aby prawidłowo zmierzyć temperaturę u psów, a wynik jest prawdziwy i aktualny: Postępuj dokładnie według poniższych kroków: Pierwszą rzeczą, którą powinieneś zrobić, to mieć pod ręką termometr cyfrowy, najlepiej, ponieważ z resztą nie działa on tak dobrze, jak u ludzi. Po tym, powinieneś przystąpić do relaksowania swojego psa, nikt oprócz Ciebie nie będzie wiedział, jak zrobić to doskonale, czy to poprzez pieszczoty, czesanie jego sierści, dawanie mu zabawki, jedzenia lub w jakikolwiek inny sposób, ma to na celu zapobieganie Twój pies rani się lub często porusza się, gdy mierzysz mu temperaturę. Jeśli już próbowałeś go uspokoić w każdy możliwy sposób i ci się nie udało, poproś inną osobę o współpracę, aby mogła go zatrzymać między sobą i wykonać zadanie. Gdy zwierzę się uspokoi, umieść wazelinę na termometrze, aby było mniej niewygodne dla zwierzęcia, możesz również użyć innej formy lubrykantu, który uważasz za odpowiedni. Po nasmarowaniu należy włożyć go do odbytu, gdzie musi pozostać przez dwie minuty, czas zostanie wskazany przez termometr, jeśli nie ma stopera, należy go śledzić przed wyjęciem. Obserwuj zarejestrowaną temperaturę, jeśli jest wyższa niż czterdzieści jeden to jest to nagły wypadek i musisz udać się do weterynarza, pamiętaj, że termometr należy zdezynfekować najlepiej alkoholem. Kiedy temperatura psa jest niska, czy jest to objaw gorączki? Są bardzo specyficzne przypadki, w których można zaobserwować, że temperatura psa spada poniżej trzydziestu ośmiu stopni Celsjusza, co jest normalne, dochodzi do trzydziestu siedmiu, a nawet trzydziestu pięciu, kiedy to jest przed przypadkiem hipotermii, po prostu jak to się dzieje u ludzi. I tak jak w przypadku, gdy jest odwrotnie, czyli przy niskich temperaturach, pojawiają się pewne objawy, które wskazują, że coś jest nie tak z psem, niektóre z nich mogą być: Jego mięśnie są bardzo sztywne, co można zauważyć, gdy chodzi, biega, a nawet kładzie się spać, chociaż można to również zauważyć, gdy go dotykasz i nie czuje się tak, jak zwykle. Innym objawem, który może być również widoczny gołym okiem, jest to, że bardzo drżą z powodu niskich temperatur, z którymi mają do czynienia. Ale także mogą cierpieć z powodu wstrzymania lub powolnego oddychania w połączeniu z letargiem, więc powinieneś być świadomy każdego z tych objawów, zarówno poprzedniego, jak i tego, oba równie ważne i należy natychmiast zareagować, jeśli chcesz uniknąć dalsze uszkodzenia. poważne. Leczenie gorączki u psów Ważne jest, aby pamiętać, że nigdy nie należy samoleczyć swojego zwierzaka, wiele osób popełnia poważny błąd, podając leki, które zostały przepisane innym psom lub zdarzają się nawet przypadki, w których wracają do leczenia, które zostało wcześniej przepisane, co jest lekkomyślne i które mogą spowodować poważniejsze szkody; Zabiegi mogą się różnić w zależności od Charakterystyka psów. Z psami w tym przypadku dzieje się tak samo jak z ludźmi, konieczne jest postawienie diagnozy poprzez uprzednią ocenę, że weterynarz musi zrobić, zgodnie z tym, co ustali, zostanie przeprowadzone odpowiednie leczenie stanu, który jest nęka twojego psa. Zdarzają się przypadki, w których konieczne jest stosowanie antybiotyków, ale wszystko będzie zależeć od konkretnej patologii; Bez względu na to, co lekarz weterynarz przepisze Twojemu psu, należy właściwie przestrzegać wszystkich zaleceń, nie wolno przekraczać dawki ani jej zmniejszać, a w przypadku zauważenia jakichkolwiek skutków ubocznych nie wahaj się szybko udać się do specjalisty. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych może być tak, że pies nie przyjmuje prawidłowo tego leku, jest uczulony na niego lub na jeden z jego składników, dlatego konieczna będzie zmiana leczenia lub zmniejszenie dawki. Jak obniżyć gorączkę u psa? Zawsze miej na uwadze, że konieczne jest aby temperatura Twojego psa była utrzymywana na normalnym poziomie, nie powinna być pomijana lub traktowana jako sytuacja przejściowa, jest u nich tak samo jak u dzieci i dorosłych, mogą szybko się pogorszyć i często pociągają za sobą konsekwencje, które są nieodwracalne dla zdrowia psa i jego jakości życia. Warto też wiedzieć, że istnieją leki dla ludzi, które szkodzą psom, dlatego należy ich unikać, wśród nich są ibuprofen i paracetamol, należy unikać podawania ich tanio lub za wszelką cenę, co jest najbardziej zalecane jest Zabierz go do weterynarza tak szybko, jak to możliwe. Jeśli nie możesz iść do weterynarza, bo jest za późno, bo masz dzieci i nie możesz ich zostawić w spokoju lub z innych okoliczności, zadzwoń do weterynarza po poradę w tej sprawie lub zajmij się psem bezpośrednio w domu; Z pewnością zada ci konkretne pytania dotyczące objawów, które przedstawia i nawyków, które ma. Środki do domu Chociaż nie jest to najbardziej zalecane, prawdą jest, że zdarzają się przypadki, w których nie można udać się do lekarza weterynarii, dlatego konieczne jest podjęcie innych środków w celu zagwarantowania dobrego samopoczucia i jakości życia psów, kilka wskazówek, które można jakie z Twojej sprawy mogą wykonać: Wybierz ręcznik lub gąbkę, zmocz ją umiarkowanie, najlepiej na mokro, następnie umieść ją w miejscach psa, aby ostygła, może być pod pachami lub na brzuchu; po wykonaniu tej czynności odczekaj około kwadrans i sprawdź, czy postępuje, czy nie, nie zostawiaj szmat na psie przez dłuższy czas. Upewnij się, że Twój zwierzak jest zawsze nawodniony, jeśli widzisz, że sam nie pije wody, musisz podać mu przez wstrzykiwacz, bez igły, napełnić go wodą, a następnie włożyć do pyska wyrzucając w jego stronę wodę; jeśli nadal go odrzuca, spróbuj podać mu bulion z substancją drobiową. Po wykonaniu tej czynności stale sprawdzaj, czy to naprawdę działa, czy nie. Zapobieganie gorączce u psów Przede wszystkim najważniejsze jest zapobieganie gorączka u psów jak również innym schorzeniom należy jednak zauważyć, że często nie da się temu zapobiec, mimo to warto wziąć pod uwagę następujące wskazówki: Regularnie zabieraj psa do weterynarza, przynajmniej co sześć miesięcy lub najwyżej raz w roku, dzięki czemu można uniknąć wielu chorób, tak jak ma to miejsce u ludzi. Coś niezwykle istotnego i co musisz mieć bardzo aktualne w swoim psie to jego szczepionki, jeśli ich nie podasz pies będzie bardziej podatny na wszelkie dolegliwości. Trzymaj go odrobaczonego, pamiętaj, że na świecie jest dużo pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych, na które te zwierzęta mogą się zarazić, ale jeśli będziesz dawać mu okresowo odrobaczacz, będzie to mniejsze prawdopodobieństwo. Nie zapomnij dowiedzieć się, czego psy nie mogą jeść, są owoce, które są dozwolone, a inne, które nie są, powinieneś również wiedzieć Jakie warzywa mogą jeść psy?, który może go zatruć lub zachować zdrowie, w zależności od tego, czym go karmisz, nie każde jedzenie zapewni mu zdrowie. Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij tutaj. Temperatura ciała kota wynosi zazwyczaj od 38,0 do 39,3 stopni Celsjusza. Temperatura ciała kota jest ważnym wskaźnikiem jego zdrowia. Ile wynosi temperatura u zdrowego kota? W którym momencie mówi się o gorączce, a kiedy o hipotermii? Tutaj poznasz najważniejsze wartości i objawy. Spis treści Normalna temperatura ciała kota:Przy jakiej temperaturze ciała kot ma gorączkę?Temperatura ciała kota: Najważniejsze wartościMierzenie temperatury u kotaHipotermia u kotów Normalna temperatura ciała kota: Termin „temperatura ciała” odnosi się do wewnętrznej temperatury ciała kota. Chodzi zatem o temperaturę narządów wewnętrznych. Jaka jest normalna temperatura ciała kota? Normalna temperatura ciała dorosłego kota wynosi od 38,0 do 39,3 stopni Celsjusza. Niektórzy eksperci wymieniają również 39,0 lub 39,2 stopnia jako górną granicę. U kociąt temperatura ciała może być nawet nieco wyższa: Mają one temperaturę ciała pomiędzy 38,0 stopni a 39,5 stopni Celsjusza. Przy jakiej temperaturze ciała kot ma gorączkę? Jeśli temperatura ciała kota przekracza 39,3 stopnia Celsjusza, nazywamy ten stan gorączką. Wartość 41 stopni i więcej nazywana jest wysoką gorączką. Od 41,6 stopnia gorączka zaczyna zagrażać życiu. Temperatura ciała powyżej 43 stopni Celsjusza jest dla kotów śmiertelna. Gorączka sama w sobie nie jest chorobą, a jedynie objawem choroby. Pomaga organizmowi zwalczyć czynniki zakaźne. Jeśli kot ma gorączkę, może to być spowodowane zakażeniem bakteriami, wirusami, grzybami lub pasożytami. Zapalenie niektórych narządów, choroby autoimmunologiczne, nowotwory lub zatrucia mogą być również związane z gorączką. Dlatego podwyższona temperatura ciała powinna być zawsze wyjaśniona przez weterynarza. © thodonal / uzyskać dokładny wynik, temperatura u kota jest mierzona przez odbyt. Temperatura ciała kota: Najważniejsze wartości Temperatura ciała kota Stopnie Celsjusza Zbyt niska temperatura 41 Gorączka zagrażająca życiu > 41,6 Gorączka śmiertelna > 43 Objawy gorączki Jak rozpoznać, że Twój futrzak ma gorączkę? Istnieje kilka oznak, że kot może mieć podwyższoną temperaturę ciała: zmniejszony apetyt wzmożone picie bezczynność i apatia suchy, czasem gorący nos drżenie lub dyszenie Jednak absolutną pewność możesz mieć tylko wtedy, gdy mierzysz temperaturę termometrem klinicznym. Nie należy mylić: Gorączka a hipertermia Gorączki nie należy mylić z hipertermią. Ponieważ hipertermia to przegrzanie organizmu, na przykład w wyniku nadmiernie ciepłego środowiska. W najgorszym przypadku może to doprowadzić do udaru cieplnego u kota. Typowy przypadek: W lecie zwierzę zostało pozostawione na długo w zamkniętym samochodzie. Stres może również powodować wzrost temperatury ciała kota. Mierzenie temperatury u kota Jak najlepiej zmierzyć temperaturę ciała kota? W tym celu należy włożyć termometr kliniczny do odbytu kota. Najlepiej robi się to w dwie osoby: Jedna trzyma kota, druga mierzy temperaturę. Odrobina wazeliny ułatwia sprawę. Należy być bardzo ostrożnym podczas mierzenia temperatury, aby przypadkowo nie uszkodzić jelit zwierzęcia. Jeśli Twój kot za bardzo się wierci, dla pewności należy pozostawić pomiar temperatury weterynarzowi. Niestety termometry douszne dla ludzi nie nadają się dla kotów, gdyż nie dają wiarygodnych wyników. Wskazówka: Zaopatrz się w termometr dla zwierząt domowych z wyginaną końcówką, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń. Hipotermia u kotów Hipotermia (zbyt niska temperatura) występuje, gdy temperatura ciała kota spada poniżej normy. U kotów hipotermia występuje, gdy temperatura ciała spada poniżej 38 stopni Celsjusza. Szczególnie małe i krótkowłose rasy kotów często nie radzą sobie dobrze z zimowym chłodem. Jeśli kot był przez długi czas wystawiony na działanie mrozu lub zimnego wiatru, może to doprowadzić do hipotermii. Niebezpieczne jest również połączenie mokrej sierści i chłodu. Objawy hipotermii Następujące objawy mogą wskazywać na zbyt niską temperaturę ciała: kot drży jego nogi i łapy są zimne wykazuje objawy wstrząsu (szybki puls, płytki oddech, bladość błon śluzowych) Jeśli podejrzewasz, że u Twojego kota doszło do hipotermii, możesz również zmierzyć temperaturę termometrem klinicznym. Pierwsza pomoc w przypadku hipotermii Gdy tylko u Twojego kota pojawią się objawy hipotermii, jak najszybciej zabierz go w ciepłe miejsce. Jeśli Twój kot jest mokry, najpierw go dokładnie wysusz. Następnie zawiń swoje marznące zwierzę w ciepły koc i ogrzej go dodatkowo termoforem. Pilnuj, aby termofor nie był zbyt gorący – dla bezpieczeństwa owiń go w ręcznik. Ważne: Rozgrzewaj kota powoli. Zabierz go do weterynarza tak szybko, jak to będzie możliwe. Jeśli kot wykazuje objawy wstrząsu, należy udzielić mu pierwszej pomocy i natychmiast skontaktować się z weterynarzem lub najbliższą kliniką weterynaryjną.

gorączka u kota 41 stopni