Atopowe zapalenie skóry stanowi przykład jednej z najczęstszych chorób skóry. To zapalne, niezakaźne schorzenie ma charakter nawrotowy oraz przejściowy. AZS najczęściej związane jest z nadwrażliwością miejscową na daną substancję, np. kurz czy niektóre pokarmy. Warto również pamiętać, że do rozwinięcia atopowego zapalenia Bakteryjne zapalenie skóry nie jest odrębną jednostką chorobową. Termin ten obejmuje szereg schorzeń, które powstają na skutek zakażenia drobnoustrojami. Zalicza się do nich: liszajca zakaźnego – chorobę, z którą zmagają się głównie dzieci. Jej charakterystycznym objawem są podobne do nadżerki, żółte strupy. Atopowe zapalenie skóry u niemowląt. Objawy widoczne są tuż po narodzeniu. Suchość prawie całej skóry z wyjątkiem okolicy pieluszkowej. Zmiany najwyraźniejsze są w okolicy łokciowej i podkolanowej – w tych miejscach obserwowany jest rumień i wysięk. Nowy sposób terapii dla małych dzieci z ciężką postacią atopowego zapalenia skóry podała dr Anna Yasmine Kirkorian, klinicystka, ordynator w oddziale dermatologii National Children's Hospital w Waszyngtonie, w czasie konferencji ODAC Dermatology, Aesthetic & Surgical Conference w Orlando na Florydzie. Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła choroba zapalna, którą cechuje przebieg pełen zaostrzeń i remisji. Cierpią na nią zwłaszcza dzieci. U osób dorosłych jest rzadsza, ale również uporczywa. Charakterystyczny objaw tej choroby to nieustanny świąd oraz zmiany skórne przypominające liszaje. Atopowe zapalenie skóry u psa diagnozuje się na zasadzie wykluczenia. Najpierw weterynarz przeprowadzi wywiad z właścicielem psa. Następnie wykona badanie ogólne zwierzęcia i dalsze badania specjalistyczne. 1. Wywiad z opiekunem psa. 2. Badanie ogólne. 3. Wykluczenie alergii pokarmowej. . Specjalistyczny program szkoleniowy dla lekarzy pediatrów, alergologów i dermatologów, którzy chcą podnieść poziom swojej wiedzy z zakresu atopowego zapalenia skórnego u dzieci. Kurs AZS u dzieci to: Teoria i praktyka Poruszane zagadnienia wzbogacone są obrazami klinicznymi wraz z omówieniem przez prelegenta poszczególnych przypadków klinicznych Optymalizacja nauki Kurs opiera się na zasadzie: wiesz-widzisz-wykonujesz, zgodnie z którą ukończenie poszczególnych modułów umożliwia szybkie wdrożenie konkretnych działań w praktyce. Pełna kompleksowość Materiały dydaktyczne i szkolenia z komentarzem eksperta pokażą krok po kroku, jak poprawnie wykonywać i przygotowywać się do poszczególnych wytycznych oraz zadań. Elastyczny i mobilny tryb nauki Materiały są dostępne 24/7 na platformie internetowej. Uczestnik zdobywa nowe umiejętności z dowolnego miejsca, o dowolnym czasie i przyswaja wiedzę w indywidualnie dobranym tempie. Dobra inwestycja Kurs online to oszczędność czasu i pieniędzy bez konieczności ponoszenia wydatków na czasochłonne dojazdy. Rozpoznasz AZS wg kryteriów stosowanych w praktyce klinicznej Poprawnie zdefiniujesz czynniki genetyczne, środowiskowe oraz psychosomatyczne występowania AZS Skutecznie zróżnicujesz AZS z innymi chorobami skóry u dzieci oraz będziesz wiedział, jak wystrzegać się najczęstszych błędów diagnostycznych Dzięki dokumentacji fotograficznej wzbogacisz swoje doświadczenie o nowe obrazy kliniczne, które zostaną omówione przez prelegentów Będziesz mógł sprawdzić poziom swojej wiedzy dzięki testom przygotowanym przez prelegentów Poznasz metody efektywnego leczenia AZS i właściwe zasady profilaktyki Zyskasz kompendium wiedzy nt. atopowego zapalenia skóry u dzieci Epidemiologia i etiopatogeneza atopowego zapalenia skóry + Prelegent: prof. dr hab. n. med. Magdalena Czarnecka-Operacz Aktualne dane eipidemiologiczne Defekt bariery naskórkowej Zaburzenia immunologiczne Czynniki psychosomatyczne Obraz kliniczny atopowego zapalenia skóry w zależności od wieku dziecka + Prelegent: prof. nadzw. dr hab. n. med. Beata Kręcisz Przykłady kliniczne ze zdjęciami przypadków Rozpoznanie AZS – kryteria stosowane w praktyce klinicznej Diagnostyka różnicowa AZS u dzieci + ✔ Prelegent: prof. dr hab. n. med. Magdalena Czarnecka-Operacz ✔ Współtwórca: dr n. med. Anna Sadowska-Przytocka Łojotokowe zapalenie skóry Pieluszkowe zapalenie skóry Opryszczkowate zapalenie skóry Histocytoza z komórek Langerhansa (choroba Letterera-Siwego) Najczęściej popełniane błędy w rozpoznaniu różnicowym AZS: zdjęcia i opisy przypadków Prof. nadzw. dr hab. med. Beata Kręcisz Specjalistka w zakresie dermatologii i wenerologii Kierownik Kliniki Dermatologii WSZZ w Kielcach, Dyrektor Instytutu Nauk Medycznych, Wydziału Lekarskiego i Nauk Zdrowiu, Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 1990 r. ukończyła Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Łodzi i otrzymała dyplom lekarza medycyny. Posiada również doświadczenie dydaktyczne w zakresie szkolenia studentów medycyny, kosmetologii, jak również prowadzenia kursów z chorób alergicznych skóry adresowanych do lekarzy będących w trakcie różnych specjalizacji. Prof. dr hab. n. med. Magdalena Czarnecka-Operacz Specjalistka w zakresie dermatologii i wenerologii Absolwentka Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Poznaniu, specjalistka w zakresie dermatologii i wenerologii oraz alergologii. Pełni funkcję ordynatora Oddziału Kobiecego w Katedrze i Klinice Dermatologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, gdzie dodatkowo jest Kierownikiem Ośrodka Diagnostyki Chorób Alergicznych. Do zakresu jej obowiązków należą też międzykliniczne konsultacje trudnych przypadków chorób skóry u dzieci. Jej głównymi zainteresowaniami naukowo-badawczymi jest alergologia oraz immunologia kliniczna, a zwłaszcza alergiczne choroby skóry, alergenowa immunoterapia swoista oraz jej zastosowanie w dermatologii, jak również reakcje polekowe. dr n. med. Anna Sadowska-Przytocka Specjalistka w zakresie dermatologii i wenerologii jest absolwentką Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Białymstoku, specjalistą w zakresie dermatologii i wenerologii. Aktualnie pracuje jako asystent w Katedrze i Klinice Dermatologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, gdzie poza opieką nad pacjentami, zajmuje się prowadzeniem zajęć dla studentów. Jej głównymi zainteresowaniami naukowo-badawczymi są dermatozy o podłożu alergicznym, związek diety z chorobami skóry, diagnostyka nieinwazyjna chorób skóry oraz nowe metody leczenia chorób skóry. Wiedza na światowym poziomie i ćwiczenia praktyczne. Najlepszej jakości materiały merytoryczne. Wygodna i sprawdzona formuła online. Na czym polega subskrypcja kursu? + Po wykupieniu kursu otrzymasz 90-dniowy dostęp do wszystkich materiałów. Z przedłużenia subskrypcji możesz zrezygnować w dowolnym momencie przed rozpoczęciem kolejnego okresu rozliczeniowego. Jeśli jej nie dokonasz, subskrypcja zostanie automatycznie przedłużona o kolejny miesiąc w cenie PLN. Nie zdążyłam/em ukończyć kursu w 90 dni. Co teraz? + Dostęp do kursu został przygotowany w taki sposób, żeby każdy mógł z niego korzystać i ukończyć go w swoim tempie. Po 90 dniach dostępu jest on przedłużany na kolejne 30-dniowe okresy, więc dopóki nie zdecydujesz o rezygnacji - możesz być spokojny o pełny dostęp do kursu. W jaki sposób uzyskam dostęp do materiałów? + Materiały są dostępne na platformie Uniqskills po dokonaniu zakupu. Dostęp do materiałów otrzymujesz na 90 dni. Czy udział w kursie daje uprawnienia zawodowe? + Nie, nie przyznajemy uprawnień zawodowych. Kurs ma charakter dokształcający. Pozwala poszerzyć i pogłębić wiedzę uczestnikom z danych obszarów tematycznych, korzystając z wiedzy najlepszych ekspertów. Czy są jakieś terminy zjazdów stacjonarnych? + Nie, nie ma żadnego zjazdu stacjonarnego we wskazanym miejscu. Całość kursu opiera się na kształceniu online poprzez interaktywną platformę edukacyjną. Przystępując do kursu otrzymujesz wszystkie materiały w formie online. >> DO KATALOGU << fot. Adobe Stock, angellodeco Światowa Organizacja Zdrowia ostrzegła, że małpia ospa stanowi globalne zagrożenie. Wirus dotarł do 75 państw, w których odnotowano ponad 16 tys. zakażeń i 5 zgonów. W obliczu tych doniesień wiele osób zastanawia się, czy istnieje skuteczny lek na małpią ospę. Spis treści: Małpia ospa – czym jest? Lek na małpią ospę – jakie są sposoby leczenia? Lek na małpią ospę – kto powinien go dostać? Lek na wysypkę przy małpiej ospie Szczepionka przeciwko małpiej ospie Małpia ospa – czym jest? Małpia ospa to zakaźna choroba odzwierzęca wywoływana przez wirus ospy małpiej należący do rodzaju Orthopoxvirus. Charakterystycznym objawem jest wysypka rozwijająca się od plamek, poprzez grudki, pęcherzyki, krosty do strupów, na skórze całego ciała, niekiedy też na powierzchni dłoni i podeszw stóp. Okres inkubacji wirusa małpiej ospy trwa zwykle od 6 do 13 dni. Oprócz wysypki chorzy na małpią ospę skarżą się na gorączkę, ból głowy, powiększenie węzłów chłonnych, bóle mięśniowe, osłabienie. Choroba na ogół samodzielnie ustępuje. Objawy małpiej ospy trwają od 2 do 4 tygodni. Małpia ospa przenoszona jest poprzez bliski kontakt z osobą zakażoną: jej płynami ustrojowymi, płynem z pęcherzyków, skażonymi przedmiotami, np. ubraniami, ręcznikiem, pościelą, a także drogą kropelkową. Według Światowej Organizacji Zdrowia ostatnie epidemie, które rozpowszechniły się w Europie, wiążą się z ryzykiem śmiertelności 3-6%. Ciężkie przypadki małpiej ospy zwykle wynikają z niedoborów odporności. Na cięższy przebieg choroby narażone są też kobiety ciężarne, karmiące piersią oraz małe dzieci. Lek na małpią ospę – jakie są sposoby leczenia? Nie powstał jak dotąd lek, który byłby przeznaczony konkretnie do leczenia małpiej ospy. Leczenie choroby polega głównie na ograniczaniu objawów. Zakażony przyjmuje leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe, odpoczywa i uzupełnia płyny. Lekami na małpią ospę mogą być znane już leki przeciwwirusowe (stosowane zwykle na ospę prawdziwą), ograniczające namnażanie się patogenów: Tekowirymat – lek zarejestrowany w tym roku przez Europejską Agencję Leków (EMA) do leczenia małpiej ospy (rozszerzono zakres wskazań). Dostępny w formie tabletki lub zastrzyku lek przeciwwirusowy skuteczny w terapii chorób wywołanych przez ortopoksywirusy. Według badań to lek bezpieczny, o niewielkich skutkach ubocznych. Globulina odpornościowa krowianki (VIG) – środek przeznaczony głównie do leczenia powikłań spowodowanych szczepionką przeciwko krowiance. Może być użyty w leczeniu zakażeń ortopokswirusami. Nie ma jednak udowodnionych korzyści leczenia tą immunoglobuliną u chorych na małpią ospę. Cidofovir – lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki u pacjentów z AIDS. Brakuje danych dotyczących skuteczności w przypadku małpiej ospy, jednak farmaceutyk okazał się skuteczny przeciwko ortopoksywirusom w badaniach na zwierzętach. Brincidofovir – lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu ospy prawdziwej. Według badań może być także skuteczny w leczeniu małpiej ospy. Lek na małpią ospę – kto powinien dostać? Chociaż małpią ospę leczy się objawowo i choroba sama ustępuje, to jednak czasami terapia musi być rozszerzona. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) informują, że leki przeciwwirusowe w przypadku małpiej ospy powinny otrzymać: osoby z ciężką chorobą (np. choroba krwotoczna, zmiany zlewne, posocznica, zapalenie mózgu lub inne stany wymagające hospitalizacji), osoby, które mogą być narażone na wysokie ryzyko ciężkiej choroby:- osoby z obniżoną odpornością (np. HIV/AIDS, białaczka, chłoniak, przeszczep narządu, leczenie napromienianiem, kortykosteroidami w dużych dawkach,- dzieci, szczególnie poniżej 8 lat,- osoby z historią lub obecnością atopowego zapalenia skóry,- osoby z innymi czynnymi złuszczającymi chorobami skóry (np. egzema, oparzenia, liszajec, zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca, zakażenie wirusem opryszczki pospolitej, ciężki trądzik, ciężkie pieluszkowe zapalenie skóry z rozległymi obszarami obnażonej skóry, łuszczyca),- kobiety w ciąży lub karmiące piersią,- osoby z co najmniej jednym powikłaniem (np. wtórne bakteryjne zakażenie skóry, zapalenie żołądka i jelit z ciężkimi nudnościami i wymiotami, biegunką lub odwodnieniem) osoby z wysypką małpiej ospy w określonych miejscach: w obrębie oczu, ust lub innych obszarów anatomicznych, w których zakażenie wirusem ospy małpiej może stanowić szczególne zagrożenie (np. genitalia lub odbyt). Lek na wysypkę przy małpiej ospie Wysypka będąca objawem małpiej ospy nie wymaga specjalnego leczenia. Część źródeł podaje, że niektóre dostępne leki przeciwwirusowe są skuteczne w hamowaniu namnażania wirusa małpiej ospy, o ile zostaną podane w odpowiednim czasie. Szczepionka przeciwko małpiej ospie Nie ma szczepionki przeciwko małpiej ospie. Naukowcy jednak wskazują, że skuteczna w zapobieganiu chorobie jest istniejąca szczepionka przeciwko ospie prawdziwej. Jej skuteczność w zapobieganiu małpiej ospie wynosi 85%. W Polsce do 1980 roku rutynowo podawano szczepionki przeciw ospie prawdziwej. Po wyeliminowaniu choroby WHO zdecydowało znieść obowiązek szczepień przeciwko tej chorobie. Osoby urodzone przed 1980 rokiem mogą być dzisiaj bardziej odporne na małpią ospę. Oprócz szczepionki możliwa jest też inna forma profilaktyki przeciwko małpiej ospie. Polega na podaniu zmodyfikowanej szczepionki przeciwko krowiance (wirusowa choroba z wysypką) po kontakcie z chorym na małpią ospę. Według CDC szczepienie w ciągu 4 dni od kontaktu z wirusem może zapobiec wystąpieniu choroby, a szczepienie w ciągu 14 dni może złagodzić objawy choroby. Czytaj także:Jak odróżnić małpią ospę od ospy wietrznej? Podobieństwa i różniceSzef WHO o małpiej ospie: jedno z ogromnych wyzwań dla współczesnego świataCzarna ospa (ospa prawdziwa): czym jest, objawy, szczepionka Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! AZS u dzieci, ale również w fazie młodzieńczej objawia się wystąpieniem zmian wysiękowych na grzbietowej części dłoni. Niestety jest to miejsce narażone na otarcia, dlatego bardzo szybko dochodzi do pogrubień skóry czy pobrużdżeń w miejcach dotkniętych chorobą. Pomimo tego, że atopowe zapalenie skóry na zdjęciach jest dostępne na wielu stronach i można bardzo szybko znaleźć objawy towarzyszące chorobie to nie należy leczyć zmian samodzielnie. Ponieważ czasem objawy nie są tak oczywiste. Dlatego przy każdych długo się utrzymujących wysypkach, którym towarzyszy świąd, zaczerwienienie należy udać się do lekarza najlepiej do dermatologa lub alergologa, jeśli jesteśmy alergikami. pecjalista powinien szybko rozpoznać AZS głównie po wyglądzie wysypki, a także jej lokalizacji. Przy pierwszej wizycie lekarz powinien również przeprowadzić skrupulatny wywiad na temat innych przypadków zachorowań w rodzinie. Fot: ruigsantos / Atopowe zapalenie skóry to schorzenie warunkowane genetyczne. Głównym objawem jest świąd i lichenizacja skóry. Zmiany mają przebieg przewlekły z tendencją do samoistnego wygasania. Głowa jest jednym z charakterystycznych miejsc ich występowania. Atopowe zapalenie skóry początek bierze już w dzieciństwie. Pod nazwą atopii kryją się rozmaite schorzenia, bardzo często występujące rodzinnie, o mechanizmie natychmiastowej reakcji organizmu. Biorą w niej udział przeciwciała klasy IgE. Atopia stwierdzana jest u około 2% dorosłych i 10% dzieci. Najczęściej atopia dotyczy uczulenia na substancje wziewne i pokarmowe. Atopowe zapalenie skóry – objawy Zmiany w atopowym zapaleniu skóry mają charakter wypryskowy, jednak ze znaczną tendencją to tzw. procesu lichenizacji, czyli nadmiernego zgrubienia naskórka wraz z wyeksponowaniem wszelkich fałdów. Efektem procesu lichenizacji jest wygląd skóry jak „pod szkłem powiększającym”. Najczęściej zmiany umiejscawiają się na skórze głowy, głównie twarzy i szyi, a także w obrębie kolan i łokci. Włosy na głowie stają się suche i łamliwe. Czasami dochodzi do powiększenia się węzłów chłonnych, przede wszystkim wtedy, gdy zmiany skórne są rozległe z towarzyszącym nasilonym świądem. Jeśli dochodzi do ich powiększenia, są twarde i niebolesne. Zobacz film: Atopowe zapalenie skóry. Źródło: 36,6. Charakterystyczny przebieg atopowego zapalenia skóry Ponad 50% chorych objawy prezentuje już przed 5. rokiem życia, nawet w pierwszym półroczu. Przebieg atopowego zapalenia skóry jest przewlekły i nawrotowy. Do zaostrzeń dochodzi najczęściej w okresie wiosennym i jesiennym. Latem często obserwuje się remisje choroby. Wyróżniono 3 fazy choroby: niemowlęcą, dziecięcą, a także młodzieżową, do której wlicza się też okres dorosłości. U dzieci i niemowląt pierwszym objawem jest najczęściej wyprysk. U niemowląt dany wyprysk ma charakter wysiękowy, tworzą się strupy. U dzieci zmiany zlokalizowane są przede wszystkim w okolicach zgięć – na karku, na zgięciach łokciowych, kolanowych, nadgarstkach. U starszych dzieci zmiany te mają najczęściej charakter zlewnych wysięków, grudek. Towarzyszy temu często złuszczanie skóry rąk i stóp. W przypadku dzieci najczęstszym alergenem jest pokarm. U dorosłych natomiast jest to dużo rzadsza przyczyna, dodatkowo jest znacznie większa tendencja do lichenizacji. Do innych objawów towarzyszących w atopowym zapaleniu skóry zalicza się: duszność, katar sienny, wzrost stężenia przeciwciał IgE w surowicy. Niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi są: płeć żeńska, wczesny początek schorzenia, objawy z układu oddechowego, a także duża rozległość zmian i świąd. Jak rozpoznać atopowe zapalenie skóry? Atopowe zapalenie skóry klinicznie wykazuje ogromną różnorodność, wobec tego wyznaczono kryteria większe i mniejsze rozpoznania tego schorzenia. Spełnienie 3 z pośród 4 głównych kryteriów obliguje do rozpoznania atopowego zapalenia skóry. Kryteria mniejsze mają znaczenie wyłącznie uzupełniające. Kryteria większe: nasilony świąd, typowe umiejscowienie, przewlekły i nawrotowy przebieg, atopia u chorego lub rodzinny wywiad atopowy. Kryteria mniejsze: suchość skóry, rogowacenie przymieszkowe i/lub rybia łuska, natychmiastowe odczyny skórne, wzrost stężenia IgE, początek schorzenia w dzieciństwie, skłonność do nawrotów zakażeń skóry, zaćma, nietolerancja wełny, nietolerancja pokarmów, zaostrzenia po stresie psychicznym. Atopowe zapalenie skóry głowy i ciała – leczenie Głównym krokiem jest eliminacja czynników uczulających lub wywołujących objawy skórne. Lekami do stosowania ogólnego są leki przeciwhistaminowe, leki neurotropowe i psychotropowe. Bardzo dobre działanie ma hydrozyna, a w cięższych przypadkach – tiorydazyna. W okresach zaostrzeń można podać kortykosteroidy, jednak przez bardzo krótki czas. Podczas remisji wskazane jest odstawienie leków i stosowanie natłuszczających kremów pielęgnacyjnych. Bardzo dobre wyniki uzyskuje się podczas stosowania fototerapii z zastosowaniem promieni ultrafioletowych. W bardzo ciężkich przypadkach, kiedy inne metody zawodzą, można włączyć do leczenia cyklosporynę A. Niestety, cyklosporyna nie daje trwałej remisji, a nawroty pojawiają się często już po kilku tygodniach. Inną metodą leczenia jest interferon gamma. W leczeniu można wykorzystać także wyciągi niektórych roślin zawierających kwas gamma-linolenowy, jednak sprawdzają się w lekkich, niezbyt rozległych zmianach skórnych. U dzieci stosuje się też dietę eliminacyjną, polegająca na niespożywaniu potraw, które wpływają u nich na pogorszenie stanu skóry. Bardzo często jednak alergen nie zostaje rozpoznany prawidłowo i dieta eliminacyjna nie przynosi rezultatów. Leczenie miejscowe to kremy, pasty, maści zawierające kortykosteroidy lub środki zawierające lek takrolimus mający dobry wpływ na łagodzenie zmian skórnych. Podstawowe znaczenie w miejscowym leczeniu zmian skórnych ma nawilżanie i natłuszczanie skóry. Korzystnie działają kremy zawierające oleje roślinne i antyutleniacze. Leczenie atopowego zapalenia skóry głowy to nie tylko stosowanie odpowiednich szamponów. Delikatne kosmetyki są podstawą pielęgnacji, zapobiegają pogarszaniu stanu skóry i jej podrażnieniu, jednak podstawą jest konsultacja dermatologiczna i stosowanie dodatkowo preparatów redukujących objawy. Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą i nawrotową dermatozą, która występuje zarówno u dzieci jak i dorosłych. Do jej rozwoju dochodzi wskutek współdziałania czynników genetycznych, środowiskowych, uszkodzenia bariery naskórkowej i zaburzeń układu immunologicznego. Rozdrapane do krwi, sączące się rany powodują ból i cierpienie jakiego zdrowy człowiek nie jest w stanie sobie wyobrazić. Aż u 80% badanych wywołują frustrację i bezsilność. - zwraca uwagę Hubert Godziątkowski Prezes Polskiego Towarzystwa Chorób Atopowych. To koszmar, który nieustannie nawraca – mówią nastolatkowie opisując swoją chorobę. Drapię się do krwi, bo nie mogę przestać… Rany są jak wycięte nożem... Nie mogę się uczyć, nie mogę spać… Wytykają mnie palcami, wyśmiewają i mówią, że zarażam... Czasem nie mam już siły. - przyznają z żalem. Choroba, która jest zaostrzona praktycznie cały czas, u pacjentów z najcięższą jej postacią, odciska swoje piętno na całym życiu młodego pacjenta. Świąd, ból skóry, rozdrapane do krwi rany, frustracja ciągle nawracającą chorobą, reżimem pielęgnacyjnym czy określoną dietą to codzienność nastoletnich pacjentów cierpiących na AZS. Zmuszeni do rezygnacji z wielu aspektów swojego nastoletniego życia izolują się i skupiają na tym by przetrwać kolejny dzień. Niestety na drodze staje im niewiedza i brak społecznego zrozumienia dla ich cierpienia. Tym młodym ludziom potrzebne jest wsparcie psychologiczne i dostęp do skutecznych terapii tu i teraz. Tylko mając dostęp do skutecznych terapii będą mogli żyć i cieszyć się życiem tak jak ich rówieśnicy. - apeluje Godziątkowski. AZS jest albo bagatelizowane i traktowane przez osoby zdrowe jak wysypka wieku dziecięcego, która samoistnie ustępuje, albo uznawane za chorobę zakaźną, a pacjenci nią dotknięci są stygmatyzowani, wyśmiewani i wykluczani z życia społecznego grupy. Oba te podejścia są bardzo krzywdzące i powodują, że życie z atopowym zapaleniem skóry, zwłaszcza jeśli chodzi o nastolatków, dla których akceptacja rówieśników ma ogromne znaczenie, jest najzwyczajniej w świecie bardzo trudne. Dążąc do akceptacji przez rówieśników, wywołują tym samym u siebie lawinę negatywnych emocji, wpływającą na ich samopoczucie i samoocenę. U niektórych pojawiają się stany lękowe i depresyjne. - zwraca uwagę dr n. hum. Magdalena Nowicka z Uniwersytetu SWPS, ekspert kampanii Zrozumieć AZS. Smutek i lęk codziennością życia z AZS Aż 68% osób biorących udział w badaniu zadeklarowało, że z powodu choroby odczuwają ciągły lęk i strach. Głównie dotyczy on relacji rówieśniczych (83%) i szkoły (68%). Stres wywołany zaostrzeniem choroby i tym, w jaki sposób będzie ona odbierana przez innych, jest tak silny, że aż 49% badanych nastolatków w relacjach interpersonalnych doświadcza doznań somatycznych takich jak ból brzucha, potliwość, drżenie rąk czy uczucie mdłości. To niestety niejedyne konsekwencje ciężkiego przebiegu AZS u nastolatków. Od wielu lat eksperci zwracają uwagę, że im gorsze doświadczenia wynikające z przebiegu choroby (np. odrzucenie społeczne) i im większa przewlekłość objawów i ich natężenie, tym większe ryzyko rozwoju depresji. Najnowsze doniesienia empiryczne w tym względzie z 2021 roku wskazują na obecność poważnych objawów psychopatologicznych nawet u 78% dzieci i młodzieży z AZS. - zwraca uwagę dr n. hum. Magdalena Nowicka z Uniwersytetu SWPS. Potwierdzenia tych doniesień znalazły swoje odzwierciedlenie w wynikach badań. Zdecydowana większość ankietowanych doświadcza w związku z AZS oraz jego konsekwencjami objawów psychopatologicznych. W dużej mierze są to objawy typowe dla depresji klinicznej. Aż 73% badanych deklaruje utratę odczuwania przyjemności z wykonywania aktywności, które kiedyś przynosiły im przyjemność. 53% odczuwa smutek, a 63% - spadek energii. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż są to trzy kluczowe objawy depresji. Dla depresji młodzieńczej dość częstym objawem jest także złość i agresja skierowana na samego siebie. W przeprowadzonej ankiecie aż 63% badanych deklarowało doświadczania właśnie tych emocji. - dodaje. Często nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie czemu nie mogę wstać z łóżka, czy to bardziej przez ból fizyczny, czy coś psychicznie mnie powstrzymuje. Wiem, że to nie jest ok - mówi 12 letnia pacjentka, chorująca na AZS od 6 tygodnia życia. Wygląd skóry głównym powodem do wstydu AZS znacząco wpływa nie tylko na codzienne funkcjonowanie, frekwencję i wyniki w nauce, ale również na relacje z rówieśnikami. Aż 51% badanych doświadczyło przykrych sytuacji związanych z chorobą. Widoczne zmiany skórne przyciągają wzrok, wywołują obrzydzenie i powodują znaczne obniżenie samooceny pacjenta. Blisko 83% wstydzi się wyglądu swojej skóry. Bojąc się odrzucenia unikają interakcji społecznych. Ponad 81% obawia się negatywnej oceny rówieśników, a 60% ankietowanych odpowiedziało, że choroba utrudnia im nawiązywanie nowych kontaktów. Staram się zapomnieć o tej chorobie, ale ona cały czas ze mną jest. Najbardziej wstydzę się widocznych miejsc, poranionych rąk, które przyciągają spojrzenia innych. Kiedy poznaje kogoś nowego, boję się, ponieważ nie wiem jak ta osoba zareaguje na moją chorobę. Niejednokrotnie spotykałam się z wyzwiskami. Starsze klasy - one mnie najbardziej gnębiły: Widzieliście tę czerwoną dziewczynę? Jakbym nie istniała, nie miała charakteru, tylko choroba była moim charakterem. - żalem opowiada 12-latka. Szkoła, a życie z AZS Atopowe zapalenie skóry i nieustający świąd wpływają również na naukę. Przewlekłe zmęczenie spowodowane brakiem snu prowadzi do drażliwości, problemów z koncentracją, a to przekłada się na pogorszenie wyników w nauce. Z przeprowadzonego badania ankietowego wynika, że blisko 77% pacjentów ma problemy ze snem (trudności w zasypianiu, budzenie się w nocy z powodu świądu). Trudności pacjentom sprawiają najprostsze czynności, takie jak utrzymanie długopisu w popękanych, suchych dłoniach czy założenie odzieży. Dodatkowo liczne hospitalizacje i zwolnienia lekarskie generują nieobecności wykluczając ich z życia szkolnej społeczności. Bardzo często nie byłam wstanie wstać z łóżka, bo aż tak bolała mnie skóra. Nie wiedziałam, czy jak wstanę będę mogła iść do szkoły i czy będę mogła się ubrać i zrobić to, co miałam w planach. Życie z tą chorobą nie jest łatwe. Idąc do szkoły nie wiem czy nie uczuli mnie tam żaden środek czystości, a tego nie dam rady ominąć. AZS powodowało, że nie mogłam odrobić choćby zadania domowego, bo moje popękane ręce mi na to nie pozwalały. Nie dawałam rady przygotować się do kartkówki, ponieważ nie mogłam się skupić na tym co czytam przez uporczywy świąd. - wspomina 12-latka. Ponad 71% ankietowanych zadeklarowało, że z powodu choroby nie mogli uczęszczać na zajęcia w szkole, a 64% musiało zrezygnować z zajęć wychowania fizycznego lub innych zajęć sportowych, gdyż pot i aktywność fizyczna nasilały objawy AZS. Niestety trudności z jakimi muszą mierzyć się młodzi pacjenci z AZS nie zawsze spotykają się ze zrozumieniem szkoły. Szkoła nie jest z pewnością dla badanych instytucją wspierającą. Ponad połowa badanych (52%) uważa, że nauczyciele nie posiadają wystarczającej wiedzy na temat AZS. 80% badanych deklaruje brak wsparcia ze strony szkoły. Badani nisko oceniają również poziom wiedzy ze strony ich rówieśników. 64% uważa, iż ich rówieśnicy nie posiadają wystarczającej wiedzy na temat AZS. 70% widzi konieczność przeprowadzania w szkole zajęć edukacyjnych na temat AZS. - mówi dr n. hum. Magdalena Nowicka, Uniwersytet SWPS. „Zrozumieć AZS” to ogólnopolska kampania społeczna poświęcona atopowemu zapaleniu skóry (AZS), której celem jest zmiana percepcji społecznej dotyczącej AZS i zwrócenie uwagi na problemy, z jakimi każdego dnia muszą mierzyć się pacjenci cierpiący na tę chorobę oraz walka z wykluczeniem społecznym tych pacjentów. Kampania realizowana jest przez kluczowe organizacje działające na rzecz poprawy sytuacji pacjentów z chorobami skóry. Źródło:

atopowe zapalenie skóry u dzieci zdjęcia